کارایی:
جنگنده سبک
کشور سازنده:
چین (در سال ۹۴ پاکستان نیز به این پروژه پیوست و همکاری هایی نیز از سوی شرکت میکویان صورت گرفت)

سازنده:
گروه صنعتی هواپیمایی چنگدو



خدمه:
یک نفر خدمه مجهز به صندلی پرتاب شونده (در نمونه تولید شده برای پاکستان از صندلی MK10 استفاده شده است.)


تجهیزات:
این جنگنده دارای یک جایگاه حمل سلاح در زیر بدنه و چهار جایگاه در زیر بالها و دو جایگاه در نوک بال ها (مجموعا هفت جایگاه) می باشد که می تواند انواع مختلفی از توپ ها و موشک های هوا به هوای (SD-10 AIM-9P PL-6 و PL-9) و بمب های هدایت شونده لیزری را حمل کند.

رادار این جنگنده بنا به درخواست مشتری می تواند از نوع Grifo S-7 ساخت ایتالیا یا Kopyo ساخت روسیه باشد، که در صورت استفاده از رادار Kopyo امکان حمل موشک های R-27 و R-73 روسی نیز وجود خواهد داشت.
بنا به درخواست مشتری یک لوله سوختگیری نیز با تغییرات اندکی در سازه هواپیما به تجهیزات این جنگنده کوچک افزوده خواهد شد.

پیشران:
یک دستگاه موتور کلیموف RD-93 با سیستم پس سوز (نوع ضعیف تری از موتور RD-33 جنگنده میگ-۲۹)


ابعاد:
طول: ۱۳ متر و ۹۶ سانتی متر
ارتفاع: ۵ متر و ۱۰ سانتی متر
فاصله دو سر بالها: ۹ متر

وزن:
وزن خالی: ۶۳۵۰ کیلوگرم
حد اکثر وزن تسلیحات: ۳۸۰۰ کیلوگرم
حد اکثر وزن برخواست: حدودا ۱۲۷۰۰ کیلوگرم

مشخصات:
حد اکثر سرعت: ۱٫۶ ماخ
مسافت مورد نیاز برای برخواست: ۵۰۰ متر
مسافت مورد نیاز برای نشست: ۷۰۰ متر
سقف پرواز: ۱۶۵۰۰ متر
شعاع عملیاتی: ۱۲۰۰ کیلومتر بعنوان جنگنده و ۷۰۰ کیلومتر برای حمله به اهداف زمینی
رنج پروازی: ۱۶۰۰ کیلومتر با سوخت داخلی و ۲۲۲۰ کیلومتر با مخازن اضافه
محدودیت جی: بیشتر از ۸ جی


کشورهای کاربر:
چین (صد ها فروند) – پاکستان (۱۵۰ فروند) – گفته می شود ایران نیز علاقه مند است تا با خرید حدود ۴۰ تا ۵۰ فروند از این جنگنده، آنها را جایگزین جنگنده های قدیمی F-7 خود نماید.


قیمت:
۱۵ تا ۲۰ میلیون دلار (بسته به انتخاب های مشتری نظیر نوع رادارا، قابلیت سوختگیری هوا به هوا و… متغیر است) برای هر فروند (اعلام شده در اواسط ۲۰۰۳)
هزینه اجرای پروژه بیش از ۱۵۰ میلیون دلار بود که پاکستان ۷۵ میلیون دلار آن را پرداخت کرده قراردادهایی به مبلغ ۴۵۰ میلیون دلار برای خرید آن دارد (بدین گونه تا ۵۰ الی ۶۰ درصد در پروژه سهیم شده است.)





مدل کابین پیشرفته جنگنده FC-1



ملاحظات:

جنگنده FC-1 یا Fighter China که با نام Super-7 نیز شناخته می شود جنگنده ای ارزان قیمت است که برای کشور های کم درآمد تولید شده است. تجهیزات قابل استفاده توسط این جنگنده هنوز هم تا حدودی نامشخص مانده است، نمونه آزمایشی این پروژه در پاکستان به نام JF-17 و با کد Thunder شناخته می شود، لازم به ذکر است که این جنگنده از یک سیستم پرواز با سیم و دیگر سیستم های دیجیتالی بهره می برد.





طرحی از جنگنده چینی FC-1 در حال حمل تسلیحات مختلف



تاریخچه:

این برنامه در فوریه ۱۹۹۲ شروع شد و پس از پایان همکاری های میان آمریکا و چین در این برنامه و خروج ایالات متحده از این طرح، پاکستان در سال ۱۹۹۴ به این طرح ملحق شد، لازم به ذکر است شرکت میکویان نیز در مراحل طراحی جنگنده همکاری داشت. اولین بار در نمایش هوایی پاریس یک مدل از این جنگنده به نمایش گذاشته شد، در نهایت اولین نمونه آزمایشی این جنگنده اولین پرواز خود را در ۱۹۹۷ انجام داد، بدلیل تردید پاکستان در ادامه همکاری در این طرح در سال ۱۹۹۷ این طرح متوقف شد، اما در ژوئن ۱۹۹۹ در سفر نواز شریف (نخست وزیر وقت پاکستان) به پکن بر اساس توافقات قانونی این پروژه از سر گرفته شد، در سال ۲۰۰۱ اولین نمونه آزمایشی از این جنگنده با اندازه های واقعی (گویا پرواز سال ۱۹۹۷ با یک نمونه کوچک انجام شده است :مترجم) اولین پرواز خود را انجام داد.
در ۳۱ می ۲۰۰۳ اولین FC-1 عملیاتی تولید شد و پرواز آزمایشی خود را در ۲۴ یا ۲۵ آگوست انجام داد، در این پرواز بعد از تاخیر طولانی این جنگنده از زمین برخواست و ۱۵ تا ۲۰ دقیقه به پرواز ادامه داد. در سوم سپتامبر نیز اولین پرواز رسمی این جنگنده انجام شد، این پرواز در فرودگاه ونجیانگ انجام شد و در این مراسم فرمانده وقت نیروی هوایی مارشال کلیم سادات نیز حضور داست، تولید این جنگنده از سال ۲۰۰۶ شروع شده است.





نمونه سوم جنگنده FC-1